|
از سبز به سبز
من در این تاریکی
فکر یک بره ی روشن هستم
که بیاید علف خستگی ام را بچرد
من در این تاریکی
امتداد تر بازوهایم را
زیر بارانی می بینم
که دعاهای نخستین بشر را تر کرد
من در این تاریکی
در گشودم به چمن های قدیم ،
به طلایی هایی ، که به دیوار اساطیر تماشا کردیم
من در تاریکی
ریشه ها را دیدم
و برای بته ی نو رس مرگ ، آب را معنی کردم
سهراب سپهری
|